© Auteur: Barbara Le Noble
Maakbaarheid en ontmenselijking
De arrogante mens die dénkt de natuur te kunnen controleren, het leven als een toevalligheid beschouwt en niet gelooft in het bestaan van een ziel, speelt nu met de toekomst van de mensheid door grenzeloos te experimenteren met embryo's en de volgende stappen te zetten op de weg die ons verder van onze natuur brengt, in plaats van dichterbij.
Alles onder het mom van 'de wetenschap', ongeacht wat de verregaande gevolgen zijn van deze wetenschap.
Het verbod op het tot stand brengen van embryo’s ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek wil men nu opheffen. De definitie van embryo zal worden aangepast. Hierdoor zullen ook op embryo-gelijkende structuren onder de definitie van embryo gaan vallen. Met de invoering van de nieuwe wet wordt de weg vrijgemaakt om ongebreideld te experimenteren met embryo's en foetussen. Ouders kunnen straks de 'perfecte' baby ontwerpen; in de toekomst kunnen dan babyfabrieken worden ingericht. Ook mens-diercombinaties behoren tot de mogelijkheden, denk aan gekloonde halffabrikaten.
bron: https://lnkd.in/eEX7jrf3
Maar beseffen we wel dat er grenzen zijn aan de maakbaarheid? Of krijgen we de rekening van deze ongebreidelde drang naar perfectie pas gepresenteerd als het te laat is?
Vooruitgang is natuurlijk mooi, maar vereist meer dan alleen technische kennis over verandering.
Wetenschappers bekijken iets binnen de kaders van natuurkunde, scheikunde, wiskunde of biologie, maar de onderlinge samenhang en systemische werking wordt over het hoofd gezien. Het maakt niet uit hoe intelligent we zijn maar er is een enorme onwetendheid over hoe het lichaam werkt en wat de invloed is van het immateriële (energie) op het materiële.
De ironie van wat het is om een mens te zijn, is dat we nog gevangen zitten aan de oppervlakte van het begrijpen van onze natuur en de kosmos om ons heen. Op het moment dat we proberen de werking te verstoren, dalen we af in een leven van verwarring, chaos en pijn.
Onze menselijkheid dient centraal te staan in wetenschappelijke vraagstukken in plaats van wat technisch gezien allemaal mogelijk is. Omdat iets 'kan' wil dat niet zeggen dat het moet.
De natuur is van zichzelf al perfect, wie zijn wij om daaraan te gaan sleutelen? God? We leven in een wereld van dualiteit en de mens is een duaal wezen, met leuke en minder leuke kanten. Dat maakt ons juist menselijk. Het streven naar perfectie is mensonterend en leidt juist naar onze ondergang.
Het accepteren van jezelf, inclusief imperfecties, is de meest natuurlijke weg naar harmonie.
In mijn boek Grote mensen doen alsof bied ik de inzichten en de Human Design tools, waarover je niets leert op school, maar die je kunnen helpen om bewust te worden van je ware natuur en menselijkheid.
